Communicatie





Communicatie  


Communiceren, een belangrijke manier om contact te maken met elkaar.

Tegenwoordig wordt vaak whatsapp gebruikt.

Lijkt gemakkelijk. Vaak gaat het ook goed, even een berichtje en weer verder.


Maar wat als wat je wil communiceren gepaard gaat met emoties?

Is het dan nog steeds een gemakkelijke manier? Woorden die vanuit emoties omhoog komen met een vuurkracht en dan met die kracht bij de ander aankomen.

Je kan degene niet zien, niet voelen, niet in de ogen kijken en je kan zelf niet reageren.

Maar het kan ook zijn dat er een kort bericht komt, een kort onduidelijk bericht, dat vele vraagtekens geeft..


Nee, voor mij gaat dat te ver, de lichaamstaal is er niet. De energie die over en weer plaatsvindt wordt niet ervaren.

Ik stel me altijd de vraag wanneer ik iemand iets wil vertellen wat emotioneel kan aankomen:

 “Wie ben jij vandaag?”


Daarbij zorg ik dat de heftige emotie die ik voel, boosheid en verdriet, eerst van me afschrijf, hardop voorlees, tranen toelaat tot dat ze zijn opgedroogd en de boosheid weg is, en als allerlaatste verbrand ik de brief, dit werkt zuiverend, voor mezelf en voor de ander.


Want wat heeft het voor zin om mijn boosheid bij een ander te dumpen? 

Onderliggend zit daar altijd boosheid onder van andere momenten die er niets mee te maken hebben. Daar ben ik zelf verantwoordelijk voor.


Dan is het duidelijk wat ik werkelijk wil zeggen. Daarna ga ik het gesprek aan.


Wat wel belangrijk is dat degene waar ik mee ga praten ook kan luisteren en niet verbaal over mij heen dendert. 

Gebeurt dit dan is het enige dat ik kan doen: om respect vragen en hopen dat de ander ook kan luisteren. 


Ik heb twee keer in mijn leven op deze manier gehandeld, één keer met mijn moeder, veel onuitgesproken verdriet en boosheid uit het verleden en één keer met mijn schoonvader die nog nooit een normaal gesprek met mij had gevoerd, we waren toen 29 jaar getrouwd.

Emoties kwamen toen vrij, er waren inzichten en excuses. Het heeft ons allen in bepaalde bewustzijnslagen geheeld.  

Beide keren wel stilgestaan bij de ander: 


Wie ben jij vandaag?”